Władysław Bartoszewski
urodzony w Warszawie w 1922 r., inicjator i twórca pojednania polsko-niemieckiego, oddany dialogowi polsko-żydowskiemu. Historyk, publicysta, polityk.
W latach 1940 -1941 był więźniem obozu koncentracyjnego Oświęcim (nr obozowy 4427). W 1942 był współzałożycielem Rady Pomocy Żydom “Żegota”. W latach 1942-44 uczestniczył w konspiracyjnej organizacji katolickiej Front Odrodzenia Polski (FOP). W latach 1942-45 był pracownikiem Wydziału Informacji Biura Informacji i Propagandy (BIP) Komendy Głównej AK a w latach 1943-44 równocześnie Departamentu Spraw Wewnętrznych Delegatury Rządu RP na kraj (Komórka więzienna i Referat Żydowski). Jako żołnierz AK uczestniczył w powstaniu warszawskim w 1944.
Po wojnie był współpracownikiem Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, a także członkiem PSL “Mikołajczykowskiego” i redaktorem Gazety Ludowej. Doświadczył prześladowań systemu komunistycznego będąc dwukrotnie więziony w latach: 1946-1948 i 1949-1954. Skazany był pod zarzutem szpiegostwa, w więzieniu spędził ponad 6 lat, w 1955 uznano niesłuszność oskarżeń i wyroku. Wielokrotnie występował później przeciwko bezprawnym działaniom komunistycznych władz, m.in. podpisując listy protestacyjne intelektualistów do rządu i sejmu PRL. Był współpracownikiem, potem członkiem redakcji “Tygodnika Powszechnego”, w latach 1972-82 - sekretarzem generalnym polskiego PEN-Clubu; wykładowcą historii najnowszej na KUL-u, współpracownikiem radia Wolna Europa i jednym z profesorów “Latających Uniwersytetów”. W 1980 roku współtworzył Komitet Obrony Prześladowanych za przekonania przy KK NSZZ “Solidarność”. W czasie stanu wojennego został internowany w Jaworzu.
|
Od 1990 do 1995 pełnił funkcję ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w Austrii, a od 6 marca do 22 grudnia 1995 r. - ministra spraw zagranicznych RP. Od 1997 r. do końca kadencji w 2001 r. pełnił obowiązki senatora Rzeczypospolitej Polskiej. 1 lipca 2000 r. został ponownie mianowany ministrem spraw zagranicznych, funkcję tę pełnił do końca rządów J. Buzka, do października 2001. Od czerwca 2001 roku jest przewodniczącym Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Jest także przewodniczącym Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej.
W latach 1983-1990 wykładał gościnnie jako profesor w Monachium, Eichstaett i Augsburg. Posiada liczne tytuły naukowe, między innymi profesora, nadany mu w 1983 r. przez rząd Bawarii, doktora honoris causa filozofii i nauk humanistycznych czterech uniwersytetów. W 1986 r. otrzymał z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej na Uchodźstwie Krzyż Komandorski z gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, m.in. za działalność w sprawach polsko-żydowskich. W 1995 r. został odznaczony Orderem Orła Białego. W 2001 został odznaczony Wielkim Krzyżem Orderu Zasługi RFN za pracę na rzecz pojednania między Niemcami, Polakami i Żydami.
Był jednym z pierwszych Polaków, który otrzymał tytuł “Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” w Jerozolimie (w 1963 r.). Posiada od 1991 r. honorowe obywatelstwo państwa Izrael.
Jest autorem około 40 książek i ponad 1200 artykułów, głównie na temat okupacji niemieckiej. Znaczenie przełomowe dla jego badań miały: referat w Klubie Krzywego Koła (1961) “Polacy - Żydzi - okupacja” oraz wydana kilka lat później w “Znaku” (razem z Z. Lewinówną) książka “Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939-1945” o Polakach spieszących Żydom z pomocą z narażeniem życia.
(asw)
Czy chcesz się wypowiedzieć na temat "Władysław Bartoszewski " ?
|
|