Numerus clausus
numerus clausus [łac., liczba zamknięta], zasada ograniczająca liczbę osób, które mogą być dopuszczone do uprawiania danego zawodu czy przyjęte do danej instytucji (szkoły, urzędu, stowarzyszenia); jedna z form dyskryminacji, stosowanej najczęściej na wyższych uczelniach wobec mniejszości narodowych, przede wszystkim Żydów. Po raz pierwszy zasadę n.c. wobec Żydów wprowadzono na uczelniach ros. w 1887–1905 i ponownie w 1908–17. Próbowano ją zastosować w szkolnictwie niem.
|
Po I wojnie światowej o wprowadzenie n.c. na uczelniach starały się ugrupowania narodowe w Czechosłowacji, w Polsce i na Węgrzech. W Polsce ograniczenie dostępu do wyższych uczelni miało dotyczyć nie tylko Żydów, lecz również przedstawicieli innych mniejszości. Odsetek studentów danej narodowości miał odpowiadać jej udziałowi w ogólnej liczbie ludności II Rzeczypospolitej. W wypadku Żydów wynosił on ok. 11%.
|
w internecie
Tekst zamieszczony obok pochodzi z książki
"Historia i kultura Żydów polskich. Słownik",
autorstwa Aliny Całej, Hanny Węgrzynek i Gabrieli Zalewskiej,
wydanej przez WSiP
Najbardziej radykalne ugrupowania żądały wprowadzenia zasady numerus nullus, czyli całkowitego niedopuszczania młodzieży żyd. do uczelni wyższych. Walka o wprowadzenie n.c. trwała przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego. W praktyce na wielu uczelniach zasadę tę stosowano w sposób nieformalny. W 1938 pośrednio wprowadzono ją w adwokaturze. H.W.
Czy chcesz się wypowiedzieć na temat "Numerus clausus" ?
|