Rada Pomocy Żydom (Żegota)
Rada Pomocy Żydom, kryptonim “Żegota”, organizacja powołana dla niesienia pomocy ludności żydowskiej w Polsce, założona w grudniu 1942 i działająca do stycznia 1945. Rozbudowana z istniejącego od września 1942 Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom (w jego skład wchodziły m.in. W. Krahelska-Filipowicz i Z. Kossak-Szczucka). Powstała przy Delegaturze Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Kraj i była finansowana z jej budżetu.
|
Funkcjonowała na podstawie porozumienia centrowych i lewicowych stronnictw polit. pol. podziemia (m.in. Polska Partia Socjalistyczna – Wolność, Równość, Niepodległość, Stronnictwo Demokratyczne, Stronnictwo Ludowe, Front Odrodzenia Polski) oraz koalicji organizacji żyd. (Bund, Żydowski Komitet Narodowy). Głównym terenem działalności była Warszawa, gdzie mieściły się ogniwa centralne. Posiadała rady okręgowe w Krakowie i Lwowie.
Do zadań R.P.Ż. należało wyszukiwanie mieszkań i kryjówek dla ukrywających się Żydów, dostarczanie fałszywych dokumentów (ok. 50 tys.), “aryjskie papiery”, rozprowadzanie zapomóg i żywności, organizowanie opieki lekarskiej, pomoc dla ludności żyd. w obozach. Przewodniczącym Rady był J. Grobelny (od 1944 R. Jabłonowski). Najbardziej zasłużeni działacze to: F. Arczyński, W. Bartoszewski, A. Berman, L. Feiner, P. Gajewski, J. Matus.
G.Z.
|
w internecie
Tekst zamieszczony obok pochodzi z książki
"Historia i kultura Żydów polskich. Słownik",
autorstwa Aliny Całej, Hanny Węgrzynek i Gabrieli Zalewskiej,
wydanej przez WSiP
|