Chafec Chaim
Izrael Meir Ha-Kohen Kagan, żył w latach 1838-1933 był jednym z autorytetów religijnych w Europie Wschodniej. Urodził się w Polsce, po śmierci ojca, matka przeprowadziła się do Wilna, gdzie Izrael Meir zdobył edukację. Ożenił się w wieku siedemnastu lat i osiadł z żoną w Raduni - małym miasteczku między Wilnem a Grodnem, gdzie spędził całe swoje życie.
Nie przyjął urzędu rabinackiego utrzymując się z dochodów, jakie przynosił mały sklep prowadzony przez żonę. Izrael Meir nauczał i wykładał Talmud, w 1869 r. założył jesziwę, która szybko stała się jednym z najbardziej cenionych ośrodków talmudycznych.
Rosnąca sława, a co za tym idzie - liczba uczniów, sprawiły, że w 1904 r. szkoła miała już własny budynek. Izrael Meir sam zabiegał o fundusze na szkołę, starał się o jej rozwój. Jego rodzina żyła skromnie nie korzystając z żadnych przywilejów ani splendorów. Słynna jest anegdota o tym, jak Rotszyld przysłał 100 franków jako należność za komplet dzieł mistrza. Ten, odliczył należność, a resztę - 70 franków odesłał sugerując by Rotszyld przeznaczył te pieniądze na jesziwę. Sugestia ta spotkała się z życzliwym przyjęciem, ponieważ Rotszyld, ujęty postępowaniem Izraela Meira, złożył pokaźny datek na szkołę.
|
Izrael Meir znany był jako Chafec Chaim (dosłownie: "ten, kto chce żyć") od tytułu swej pierwszej książki wydanej anonimowo w 1873r. traktującej o grzechach plotkarstwa i oszczerstwa. Powstał jeszcze jeden tom "Szemirat laszon" ("Panowanie nad językiem") o znaczeniu prawości w mowie. W swych dziełach podejmował też moralne i prawne aspekty dobroci i miłości. Głosił ideę społeczeństwa opartego na przestrzeganiu praw pracy i kapitału. Napisał także dzieło świadczące o jego trosce o tożsamość "Mahane Jehuda" ("Obóz Jehudy"), w którym udzielał rad żydowskim żołnierzom znajdującym się daleko od domów, w obcych środowiskach. Wobec zjawiska migracji końca XIX wieku, kiedy wielu Żydów opuszczało Europę Wschodnią, skierował do nich pracę zatytułowaną "Nidechaj Israel" ("Rozproszony Izrael") zwracając w nim szczególną uwagę na znaczenie dochowania wierności przepisom szabatu.
Największym dziełem Chafeca Chaima jest sześć tomów komentarza do części kodeksu autorstwa Józefa Karo "Szulchan Aruch", zatytułowanych "Miszna Berura" (1884-1907). Traktat ten został przyjęty jako praktyczny przewodnik życia. Chafec Chaim pisał także dla kobiet, zachęcając je np. do zachowywania rytualnej czystości. Kolejnym wielkim dziełem Chafeca jest pięciotomowy "Likutej Halahot" ("Zbiór praw") podejmujący kwestie służby w świątyni jako jedną z najważniejszych kwestii w obliczu szybkiego przyjścia mesjasza.
Był jednym z założycieli ruchu ultraortodoksyjnego, Agudat Israel, w którym czczono go jako duchowego przywódcę. Ostatnim wielkim pragnieniem jego życia był wyjazd do Ziemi Świętej, który jednak nie doszedł do skutku. Chafec przyczynił się do powstania Wa'ad ha-jesziwot (rady akademii talmudycznych), która utrzymywała szkoły talmudyczne w Europie Wschodniej.
(asw)
Czy chcesz się wypowiedzieć na temat "Chafec Chaim " ?
|
|